De operatie

Al weken staat mijn leven in teken van de operatie. Qua boodschappen die gedaan moesten worden. Ook heb ik wat extra jurken gekocht want na een buikoperatie lijkt me een broek niet echt lekker zitten. En omdat ik 6 weken steunkousen aan moet, leek mij een lange jurk de beste optie. Mijn huis was opgeruimd de was weggewerkt. Want na thuiskomst zit je niet te wachten om dat allemaal te doen.  En waarschijnlijk kost mij dat ook veel te veel energie.

De dag voor de operatie

Alles had ik ingepakt, mijn huis was er helemaal op voorbereid en ik was er zo goed mogelijk klaar voor. ’s Middags ging ik bij mijn ouders lunchten en daarna reden we naar het ziekenhuis. Daarna kon het wachten weer beginnen. Een verpleegkundige bracht me naar een tijdelijke 4 persoonskamer. (Maar later mocht ik naar een 1 persoonskamer). Daar werd alles nog besproken wat er de volgende dag te wachten stond. Om 6:00 uur word ik gewekt. En dan krijg ik twee flesjes en ze gaf aan dat ik die dan binnen een half uur op zou hebben. Ik denk dat het geen lekker drankje zal zijn als ik er 30 minuten over zal doen om het op te drinken. Maar het is voor het goede doel. Zodat mijn darmen minder lang stil liggen. Ik was de eerste aan de beurt voor de operatie. Dus wel fijn dat ik niet zo lang hoef te wachten. Qua zenuwen gaat het eigenlijk wel goed. Daar heb ik nu nog weinig last van. Of mijn lichaam en geest staat op “overleveringsstand”. Want ik ben erg rustig, ik heb de hele dag normaal kunnen eten en drinken. Alleen het slapen is nog even afwachten of dat ook goed gaat lukken.

Als ik wakker word na de operatie zijn er meerdere opties wat ze hebben gedaan.

• Ze kunnen via een kijkoperatie alles hebben verwijdert, dit betekend dat het alleen endometriose cystes zijn
• Ze kunnen een gedeelte van de endometriose cystes hebben verwijdert via een kijkoperatie en dat er nog een nieuwe afspraak/operatie met een chirurg volgt omdat er een cyste is verkleefd aan bijvoorbeeld de darmen.
• Ze hebben een snee gemaakt van de navel naar beneden. Dan is het de vraag of ze mijn eierstokken en baarmoeder nog hebben kunnen behouden.
• En als ik ook nog een snee van de navel omhoog heb dan weet ik dat ze iets kwaadaardigs hebben gevonden. En dat ze de cellen van de lymfe en buikvlies gaan bekijken (En dan zullen er ook chemo’s volgen)

In mijn overlevingsmechanisme houd ik rekening met de ergste optie.

De dag van de operatie

Echt veel geslapen heb ik niet. Ik heb zelf een pilletje gevraagd voor het slapen. Maar zelfs daarmee heb ik maar maximaal 4 uur geslapen. De twee flesjes vielen eigenlijk best mee. Het was niet heel lekker maar echt vies was het ook niet. Het drankje had een citroensmaakje. Mijn broer en moeder waren allebei vroeg wakker dus die had ik nog even gesproken. Ook kreeg ik twee paracetamol om in te nemen en eventueel een pilletje om rustig te worden. Maar die heb ik niet genomen. Ik ben even op mijn gemak gaan douchen en daarna de operatie jurk aan en steunkousen. Dus dat ziet er heel charmant uit ;). Voor de rest maan even de radio aangezet en daarna wachten om opgehaald te worden. Twee jonge verpleegkundige brachten me naar beneden. En de zenuwen begonnen nu toch wel te komen. We werden eerst allemaal op een rij gelegd met ongeveer 12 personen die ook ergens aan geopereerd worden. Meerdere keren wordt er gevraagd wie je bent en wat er gedaan wordt. De gynaecoloog kwam al even gedag zeggen samen met een collega. Daarna moest ik nog even wachten tot ik gehaald werd om naar de OK te gaan. Daar werd er weer mijn naam gecontroleerd en moest ik op de operatietafel gaan liggen. Een infuus en plakkers werden aangebracht en was het tijd om te gaan “slapen”. Al pratende over een reis naar Zuid-Afrika die ik ooit met mijn zoontje wil gaan maken viel ik in “slaap”.

Een paar uur later werd ik wakker. Ik weet niet zeker of ik nu daadwerkelijk met mijn hand aan mijn buik heb gevoeld. Wel was er een verpleegkundige die vertelde wat er was gebeurd. Maar ik viel nog wel een paar keer in slaap. Volgens mij heeft ze het een paar keer verteld. En het was goed nieuws, het waren allebei endometriose cystes en deze hebben ze volledig kunnen verwijderen. Ik had ook drie pleisters op mijn buik dus dat was ook positief. Later werd ik weer terug gebracht naar mijn kamer en heb ik gelijk mijn ouders gebeld. Zij waren door de gynaecoloog al op de hoogte gebracht van het goede nieuws.

’s Avonds kwam de gynaecoloog die mij had geopereerd nog langs. Hij gaf aan dat hij alles goed had kunnen verwijderen en dat de ene cyste zo groot was als een grapefruit en de andere zo groot als een sinaasappel. De cellen zijn wel op kweek gezet en daar krijg ik een week later de uitslag van. Ook vertelde hij dat hij de pil zou voorschrijven en dat ik deze moet blijven doorslikken (zonder stopweek). Want endometriose cystes kunnen anders namelijk weer ontstaan.

Maar wat een opluchting. De afgelopen weken heb ik echt met het gevoel rondgelopen dat het kanker was. Sowieso ben ik het vertrouwen in mijn lichaam even kwijt geraakt. Dat zal langzaam hopelijk weer terug komen. Want hoe kan het zonder dat ik het heb gemerkt zulke grote dingen in mijn lichaam groeien. Met een hele tas vol medicijnen mocht ik de volgende dag al weer naar huis. Nou ja naar mijn ouders thuis want voor mezelf zorgen dan gaat nog niet echt.

De uitslag van de cellen zijn ondertussen ook binnen. En deze waren gelukkig ook goed.

Ik wil via deze weg iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes, reacties en steun de afgelopen tijd.