Die vermoeidheid komt van alle veranderingen, toch?

Al maanden heb ik last van vermoeidheid. Ik kom er maar niet van af. Maar ja het afgelopen jaar is er dan ook veel gebeurd. Zo ben ik verhuisd, van baan gewisseld en uit elkaar gegaan. Alledrie de veranderingen kwamen ook nog tegelijk. Elke verandering kost energie dus logisch dat ik mij de afgelopen maanden moe voel, toch?

In februari was ik er toch echt wel klaar met het vermoeid zijn. Dus tijd om een bezoekje te brengen aan de dokter. Bloed werd geprikt en een week later mocht ik terug komen om de uitslag te spreken. Ik had een vitamine D en ijzer te kort. Ook kreeg ik nog een eet advies mee.

Het advies is het ‘s ochtends havermout, ‘s middags een salade en minder suiker eten. Dat betekend dus ook geen chocolade… Iets wat echt mijn verslaving is. Juist omdat ik moe ben ging ik meer suikers eten. Dat is dus iets wat moet veranderen.

Na twee weken aan de vitamine D 3000i.e., multi vitamine en staal tabletten. En ook heb ik mijn voeding aangepast naar minder suiker, vaak havermout als ontbijt en als lunch een salade merkte ik nog geen verschil. Dat was wel echt even een baalmomentje. Je hoopt dan toch wel iets van verschil te merken. Dus dat wordt nog even volhouden en niet proberen terug te vallen in mijn oude eet en snoep patroon.

Maar na een ander halve maand proberen en nog geen verschil te hebben gemerkt viel ik toch weer terug in mijn oude patroon. Vanaf 1 mei ging ik wel (bijna) elke dag op de fiets naar mijn werk. Dat was toch elke dag in het totaal 40 minuten beweging. En dan ook nog drie dagen in de week een middagwandeling van een half uur. Dus qua beweging was ik er veel op vooruit gegaan. Alleen qua energie nog steeds niet. Vandaar dat ik eind mei weer terug naar de dokter ging. Weer werd er bloed geprikt en moest ik een week later terug komen voor de uitslag. Een dag na het bloed prikken had ik een afspraak bij de assistente voor een uitstrijkje. Ik was begin mei 35 jaar geworden dus het was weer tijd voor de controle. Alleen deze verliep niet helemaal zoals ik had gedacht. Het inbrengen van de eendenbek deed zo’n pijn dat er geen uitstrijkje gemaakt kon worden.

Vandaar dat ze aangaf om dat maar even met de dokter te bespreken. Nu had ik toch al een afspraak staan voor de uitslag van het bloedonderzoek dus kon dat mooi gecombineerd worden.

Op de verjaardag van mijn zoontje ging ik naar de dokter voor de uitslag van het bloedonderzoek. Aan mijn bloedwaardes was niet te verklaren waarom ik die vermoeidheid heb. Vanwege dat het uitstrijkje niet lukte ging de dokter een onderzoekje doen. Ze voelde een verdikking en ze stuurde me door naar een gynaecoloog voor verder onderzoek. Het konden meerdere dingen zijn, het kon toch niks zijn, een cyste of kanker. Maar kanker daarvan gaf ze aan dat de kans heel klein is gezien mijn leeftijd. Maar toch spookt gelijk die angst door mijn hoofd. De dokter had mijn telefoonnummer en emailadres gecheckt en binnen een week zou ik gebeld worden voor een afspraak. Nadat ik terug kwam van de dokter zat de schrik er nog goed in.  Gelukkig had ik nog even om te laten bezinken. Want een paar uur later zat het huis vol met kinderen voor het piraten kinderfeest.

Het vervolg van de onderzoeken lees je binnenkort in een nieuwe blog.