Informatie middag voor de operatie in het ziekenhuis

Daar gingen we dan, op weg naar het ziekenhuis. Mijn zoontje wilde niet mee, bang dat er iets zou gebeuren wat hij niet wilde. Dit keer was het puur voor informatie en we gingen eerst langs de anesthesie. We waren al gelijk aan de beurt, maar mijn zoontje wilde niet mee naar binnen. Gelukkig mocht hij van de zuster een auto meenemen die in de wachtruimte stond. Zo was het niet meer eng.

Bij de anesthesie

De zuster stelde de gebruikelijke vragen voor de opname, zoals heeft hij allergieën, suikerziekte, luchtwegproblemen. Hij heeft hier gelukkig allemaal geen last van (zover wij weten). Ook zijn lengte en gewicht werd gemeten. Jeetje hij was toch stiekem al langer dan ik dacht. Hij is al 112 cm, kleine jongens worden groot. Hij zal de narcose via een kapje krijgen. Ze vertelde voor de rest dat hij ’s ochtend nuchter het ziekenhuis in moet komen. Wel mag hij een beetje water, thee of heldere limonade drinken. Maar ze raadde ons wel aan om voordat hij gaat slapen nog wat te eten te geven. We moeten er al om 7:15 uur zijn. Wel moeten we dan nog wel even wachten voordat hij dat geopereerd wordt. Maar ze kon ons wel vertellen dat er naar de leeftijden werd gekeken wanneer de operatie zou plaatsvinden, kleine kinderen eerst. Dus dat is voor ons wel heel fijn. Daarna konden we weer even gaan wachten op de informatie en uitleg van een pedagogische medewerkster. Voor alle kinderen van 4 tot 14 jaar is er die speciale uitleg om ze zo goed mogelijk voor te bereiden.

Groepsvoorlichting

Een pedagogische medewerkster ging de kinderen uitleggen wat er ongeveer gaat gebeuren.  Er waren in het totaal drie kinderen, een jongen van 11 jaar, een jongen van 5 jaar en dan mijn zoontje van 4 jaar. Het verhaal werd aangepast aan het jongste kind aanwezig bij de voorlichting. Door middel van foto’s werd het verhaal uitgelegd. Ook stond er in de ruimte een bed en ging er een pak wat je als ouders aan krijgt als je mee de operatieruimte in gaat.

Kinderen mogen elk één favoriete knuffel meenemen. Deze knuffel gaat dan overal mee naar toe. Mijn zoontje wil zijn olifant Olly meenemen. Buiten de knuffel moet er ook twee ruime pyjama’s meegenomen worden. De operatie zal ongeveer 10-15 minuten duren en als alles goed gaat mag hij na 1,5 uur al weer mee naar huis.  De uitleg van het narcosekapje was dat er een luchtje in zit die heel erg stink, naar giraffenpoep. Vandaar dat je dus de lucht moet proberen weg te blazen. De kinderen mochten ook al aan het narcosekapje voelen. Om zo natuurlijk het kapje minder eng te maken. De narcose noemde ze een dokter slaap. Ik vond dat wel erg grappig en ook heel slim. Want zo klinkt het niet zo heel erg, maar is het wel iets heel anders dan gewoon slapen in bed thuis. Als hij wakker wordt krijgt hij van zuster Margo een racket ijsje. De ouders krijgen geen ijsje… dat vonden de kinderen natuurlijk wel grappig om te horen. Tijdens de uitleg werd mijn zoontje wel al helemaal verdrietig. Bang dat hij nu al in het ziekenhuis moest blijven. Toen de voorlichting klaar was wist hij ook niet hoe snel hij weg moest gaan.

Daarna zijn we lekker bij de bakker tompoezen gaan halen, dat is toch wel een van zijn favoriete gebakje. Daarna de rest van de dag hebben we hem niet gehoord over het ziekenhuis. Totdat hij net in bed lag, op dat moment ging hij volgens mij alles verwerken wat er die dag was gebeurd. Hij wil niet gaan slapen in het ziekenhuis. En hij wil niet dat zijn buik opengesneden wordt. Ik weet niet precies hoe hij hier bij komt. Maar volgens mij heeft dit meer te maken met een verhaal van school. Want hij had het ook ineens over een meisje uit zijn klas. Ze schijnt geopereerd te zijn geboren was. Misschien morgen mij even dat verhaal navragen bij de Juf. We hebben hem geprobeerd uit te leggen dat het niet eng is. Dat papa en mama bij hem blijven in het ziekenhuis. En dat hij alleen een dokter slaap krijgt maar dat hij daarna wel weer mee naar huis mag. Ook mag hij iets uitzoeken in de speelgoedwinkel zodra hij weer beter is. We hadden eigenlijk wel verwacht dat hij ’s nachts wakker zou worden en tussen ons in zou gaan liggen. Maar hij had goed geslapen. Hij gaf aan dat hij niet eng had gedroomd, alleen over Meneer Das (van Pieter Konijn). Maar wat hij heeft gedroomd dat heeft hij niet verteld.

Dinsdag is de dag van de operatie, dat wordt dus een spannende dag. De dag dat hij buisjes in zijn oren gaat krijgen en zijn neusamandelen worden verwijdert. Mijn zoontje vindt het heel spannend maar ik zelf eigenlijk ook wel. Mijn kleine ventje gaat onder het mes. Natuurlijk weet ik dat het beter is en dat het maar een hele kleine ingreep is. Maar toch vind ik het spannend.