Een schoolmoeder zijn is nog niet zo makkelijk. Zoals je misschien al had gelezen in mijn eerste Oeps momentje ging ik al eerder de mist in. Op vrijdag mogen ze speelgoed meenemen van thuis. En ik had dat natuurlijk kunnen weten. Dit had ze in maart ook op de ouderinfo avond gezegd. Maar ergens heb ik dat niet goed onthouden. En ja daar zat mijn kind dan zonder speelgoed van thuis.
Mijn zoontje heeft volgens mij niet eens gemerkt dat hij geen speelgoed mij had genomen en andere kindjes wel Maar ik vind het zelf gewoon erg vervelend voor hem. Dus daar kwam het schuldgevoel naar boven. Mama had een foutje gemaakt.
Afgelopen vrijdag was dus het moment dat hij iets mocht meenemen. Op donderdagavond had ik al tegen hem verteld dat hij morgen één speelgoedje mocht meenemen naar school. Ik had me al voorgenomen om hem wel te sturen naar iets wat geen geluid zou maken. Het leek me niet zo leuk voor de juf als elk kind een speelgoed heeft dat geluid maakt (ik zou er in ieder geval gillend gek van worden). Dus op vrijdagochtend voordat we naar school gingen mocht hij wat uitzoeken. Maar wat bleek, hij wilde helemaal niks meenemen. Meerdere keren met hem er over gehad, maar hij hoefde echt geen speelgoed mee te nemen van huis. Al zijn speelgoed moest thuis blijven. En het schuldgevoel wat ik had, was dus achteraf helemaal voor niks.
Hihi, moet stiekem even lachen! Mijn jongste wil ook vaak niets mee naar school, het speelgoed van anderen is blijkbaar leuker hihi.
Hihi dat onnodig schuldgevoel ken ik. En ooh ik ben echt een ramp met dingen meegeven naar school, gelukkig denkt mijn vriend mee als het op zo’n zaken aankomt :).
Heel herkenbaar! De mijne heeft zijn hele kleutertijd niks mee willen nemen. Was ik allang blij om, kon het ook niet vergeten worden.
Gelukkig! Vaak maak je je als moeder veel drukker dan het kind : )
Haha!
Ik vergat die vrijdagen ook meestal en inderdaad, als ik er dan erg in had dan wilde zij niets meenemen.