Tja dat een kind ziek is kan natuurlijk gebeuren. Maar in drie maanden tijd drie keer ziek en zeer grote amandelen is wel heel erg veel. Zelfs als hij niet ziek is dan zijn de amandelen erg groot. Vandaar werd het tijd voor een bezoekje aan de dokter en hij heeft ons doorverwezen naar de KNO-arts. Gelukkig konden we al een paar dagen later bij de KNO-arts terecht.
Verder lezen
Valentijnsdag was het de dag van de operatie. De dag dat hij buisjes in zijn oren krijgt en zijn neusamandelen worden verwijdert. Ik had echt verwacht dat hij ’s ochtends niet mee zou willen gaan naar het ziekenhuis. Dat hij heel moeilijk zou doen en alle mogelijke excuusjes verzinnen. Maar dat was gelukkig helemaal niet zo. We moesten al vroeg on het ziekenhuis zijn en om 7:15 meldden wij ons bij de balie. Daarna mochten we doorlopen naar de kinderafdeling. Daar stond (zoals in op de informatiedag verteld was) zuster Margo ons op te wachten.
Daar gingen we dan, op weg naar het ziekenhuis. Mijn zoontje wilde niet mee, bang dat er iets zou gebeuren wat hij niet wilde. Dit keer was het puur voor informatie en we gingen eerst langs de anesthesie. We waren al gelijk aan de beurt, maar mijn zoontje wilde niet mee naar binnen. Gelukkig mocht hij van de zuster een auto meenemen die in de wachtruimte stond. Zo was het niet meer eng.
Woensdag was het dan zover. We hadden een afspraak bij de KNO-arts. Van te voren mijn zoontje voorbereidt dat de dokter naar zijn oren zou kijken en naar zijn mond. Maar voor de rest was het nog onduidelijk wat er precies allemaal zou gebeuren.